Mijn boek
Ben ik gek, of gewoon een mens?
Het is de vraag die een grote rol speelt in het leven van de 25-jarige Evelien. Geboren in Drenthe, uitgevlogen naar Den Haag en, op zoek naar avontuur, in Australië beland. Genietend van de ruimte en de vrijheid, op de hielen gezeten door onrust en bindingsangst. Als ze uiteindelijk zelfs in Australië voelt dat daar niet genoeg ruimte voor haar is, komt ze terug naar Nederland.
Thuis wacht Tess, haar liefde waar ze toch niet helemaal voor kan gaan. Ze gaat op Texel wonen, ver weg van familie, vrienden en het gebaande pad. Vanuit dit veilige fort gaat Evelien op pelgrimstocht langs coach, psycholoog, psychiater, mindfulness en medicatie.
Dit boek is voor iedereen die zich weleens gek, zwak of eenzaam heeft gevoeld tijdens een burn-out, depressie of angststoornis, of gewoon tijdens het leven van alledag. Pelgrimstocht op de bank is een eerlijk, rauw verhaal met humor over de menselijkheid van de mens én de hulpverlener.
“Ik hoor haar hakken mijn kant op komen en ik draai me om. ‘Tot later slaapkop.’ Ze geeft me een kus. Ze ruikt te sterk naar parfum. En douchegel. En ze is koud. En beweeglijk. Ik leg m’n hand op haar wang en kus haar. ‘Fijne dag.’ Dan stampt ze klakkend de houten trap af. Ze schiet haar jas aan, trekt de deur uit het slot en ik hoor haar hakken voet zetten op de betonnen vloer van het portiek. En bam, de deur valt stevig terug in het slot. En dan, niks. Na alle geluiden van het ochtendritueel die in mijn oren voorbijkwamen is er nu stilte.”
Uit: Pelgrimstocht op de bank
Over mij
Henrike Brunsting (1986): schrijver, spreker en bedrijfskundige. Daarnaast hou ik van rauwdauwen, avonturieren en observeren en leren hoe de mens werkt en hoe de mens ook niet werkt.
Ben ik gek, of gewoon een mens? Die vraag heeft, net als Evelien, ook een tijd mijn leven beheerst. Het boek valt onder het genre levensfictie, wat betekent dat het deels mijn eigen verhaal is en deels ook niet.
Opgegroeid in Drenthe, gestudeerd in Groningen. En toen? Toen vloog ik uit naar Den Haag en begon ik aan mijn ‘carrière’, dacht ik. Een jaar later zat ik in het vliegtuig naar Australië voor onbepaalde tijd, om buiten te gaan werken. Ik kwam terug en ging ook weer weg. In die jaren ervaarde ik avontuur en vrijheid, maar ook onrust en later: angst. Toen het gevoel aanhield dat de wereld op me af kwam, moest ik de angst wel aangaan. Ik streek neer op Texel, waar ik de jaren daarop zou blijven.
Samenwerken? Leuk! Je kunt me hier bereiken.
“Ik vind de wachtkamer en vraag me af of dit serieus is, of dat er hier wachtkamertje wordt gespeeld. Er staan drie plastic stoelen, twee Lack-tafeltjes van Ikea, een verdorde plant, een vies koffiezetapparaat en op de grond een karpet uit de tijd dat schoudervulling nog in was. Moet ik hier worden geholpen? Ik ga ongemakkelijk zitten en ben blij dat er verder niemand zit. Van de stapel op tafel pak ik een Happinez en probeer alvast wat te leren: ‘vijf stappen naar inner peace’. Één oog in het blad, het andere op zijn hoede of er niet iemand binnenkomt die denkt: ‘o kijk, die gek probeert zich staande te houden met zo’n zelfhulpblaadje’. Ik hoop maar dat de psychologe gauw komt.”
Uit: Pelgrimstocht op de bank
Blijf op de hoogte
Laat hier je e-mailadres achter, dan houd ik je op de hoogte van wat ik doe en schrijf.